آیا امنیت غذایی در ایران قربانی خودکفایی می‌شود

یادداشتی از منصور سهرابی: عمدەترین مشکل حوزه کشاورزی بعد از انقلاب تأکید بیش ازحد بر مسئله خودکفایی غذایی است؛ شعار و راهبردی غلط.

دست‌اندرکاران این سیاست با تعبیر و تفسیری غلط از امنیت غذایی وانمود کردند کە امنیت غذایی صرفا در خودکفایی کشاورزی قابل دسترس است و با محور توسعە قرار دادن کشاورزی در برنامە‌های توسعە کشور خصوصا برنامە اول و دوم آسیب جبران‌ناپذیری بە منابع آبی و خاکی کشور وارد شد و نە تنها خودکفایی حاصل نشد بلکە امنیت غذایی هم تهدید شد.

قبل از بررسی سیاست خودکفایی، لازم می‌دانم تعریفی دقیق از امنیت غذایی ارائه بدهم.

امنیت غذایی

در اجلاس جهانی غذا در سال ٢٠٠٩ تعریف امنیت غذایی آمده است که امنیت غذایی زمانی وجود دارد کە مردم همواره به غذای کافی، سالم و مغذی دسترسی فیزیکی و اجتماعی واقتصادی داشتە باشند و غذای در دسترس نیازهای یک رژیم تغذیەای سازگار با سلیقە‌ها وترجیحات آنان را برای یک زندگی فعال سالم فراهم سازد.